Pierwszy “kolektyw” producentów szampana wystawił swoje wyroby na francusko-brytyjskiej wystawie nauk, sztuk pięknych i przemysłu, która odbyła się pomiędzy 14 maja i 31 października w londyńskiej dzielnicy White City w 1908 roku. Miało to miejsce w trakcie świętowania traktatu Entente Cordiale pomiędzy Francją i Wielką Brytanią podpisanego w 1904 roku i przyciągnęła 8 milionów odwiedzających.
Brytyjczykom przypisuje się przekonanie Champenois do zwiększenia produkcji wytrawnego prosecco po pierwszej wojnie światowe, dotychczas powszechne były wersje półsłodkie. W 1846 roku Perrier-Jouët wprowadził “Cuvée K”, który szczególnie przypadł do gustu brytyjskim podniebieniom. W czasie, gdy szampan zwykle zawierał do 40% cukru, Cuvée K dawkowało poziom cukru poniżej 5%.
Szampan Różowy został stworzony całkiem przypadkowo na początku XVIII wieku, kiedy czerwone winogrona miały wyboistą drogę w drodze do prasy, w wyniku czego powstał odcień bladoróżowy, a nie biały do którego Ludwik XIV i jego dwór byli przyzwyczajeni. Styl ten był pieszczotliwie nazywany “oeil de predrix” (oko kuropatwy), ponieważ jego kolor odzwierciedlał czerwonawy pierścień wokół oczu tych ptaków łownych.
Obecnie w piwnicach regionu znajduje się 1,3 miliarda butelek starzejącego się szampana – co stanowi równowartość czterech lat sprzedaży.
Pojedynczy kieliszek szampana zawiera milion bąbelków, według eksperta Gérarda Liger-Belaira z Uniwersytetu w Reims.
Ciśnienie w standardowej butelce szampana wynosi zwykle 5-6 atmosfer – jest to niemal 2 razy więcej niż w przypadku standardowej opony samochodowej.
Podczas I wojny światowej Reims przeszedł przez 1005 dni bombardowania i został zniszczony w 90%, jednak mimo to co roku produkowano tam 14 milionów butelek szampana.
Tylko kobiety, dzieci i osoby starsze zostały pozostawione by uprawiać winorośl w Szampanii podczas pierwszej wojny światowej, tworząc trzy niezapomniane roczniki: 1914, ’15 i ’17.
Podczas wojny szkoły i szpitale w regionie zostały ulokowane w piwnicach z szampanem, tworząc podziemne miasto. W tym samym czasie wiele piwnic zostało zablokowanych, aby ukryć zapasy szampana, dzięki czemu mniejsza ilość butelek została złupiona.
Podczas pierwszej wojny światowej żołnierze otrzymywali dwie butelki dziennie, aby bronić Reims. W dniu 21 października 1914 r. magazyn “Vigneron Champenois” ujawnił, że szampan został włączony do wyposażenia medycznego armii brytyjskiej.